Dit vraagt meestal een gerichtheid op leren, een lange termijn en een gemeenschappelijke visie, en het inzicht over de betrekkelijkheid van symptoom bestrijding met lapmiddelen. Meer over kritische prestatienormen leest u hier.
Het begint met het, ter plaatse, onderzoeken van de huidige situatie. Vaak is er sprake van meerdere oorzaken, die in tijd gescheiden kunnen zijn van het gevolg, en meerdere tegenmaatregelen. Hulpmiddelen hiervoor zijn:
Criteria om tot een prioritering te komen van acties vindt u hier.
Analyseren ≠ uitstellen
Actie = experiment
Van aanname via data en feiten naar weten, en als deze ontbreken de set van aangenomen grondoorzaken met behulp van ‘stemmen’ reduceren in plaats van een pareto analyse (80/20-regel).
Actie gericht op het nemen van een effectieve tegenmaatregel sluit het nemen van een noodzakelijke, acute actie natuurlijk niet uit.
Pas op voor verhullende termen zoals ‘verschillende oorzaken’ of ‘menselijke fout’ en ‘passende maatregelen’.
Dé ultieme vraag:
Waarom hebben wij dit probleem niet voorspeld en waarom hebben wij dit probleem niet voorkomen voordat deze zich manifesteerde?
